پیشوای عارف

پیشواى عارف

مالک بن انس، فقیه معروف مدینه سالى در سفر حج همراه امام صادق علیه السلام بود. آنان با هم به میقات رسیدند. هنگام پوشیدن لباس احرام و تلبیه گفتن؛ یعنى، ذکر معروف «لبیک اللهم لبیک» رسید. دیگران طبق معمول این ذکر را به زبان آوردند و گفتند. مالک بن انس متوجه امام صادق شد، دید حال امام منقلب است؛ همین که مى‌خواهد این ذکر را بر زبان آورد، هیجانى به امام دست مى‌دهد و صدا در گلویش مى‌شکند و چنان کنترل اعصاب خویش را از دست مى‌دهد که مى‌خواهد بى‌اختیار از مرکب به زمین بیفتد. مالک جلو آمد و گفت: «یابن رسول اللّٰه! چاره‌اى نیست، هر طور هست این ذکر را بگویید.»

امام فرمود: «اى پسر ابى عامر! چگونه جسارت بورزم و به خود جرئت بدهم که لبیک بگویم؟ لبیک گفتن به معناى این است که خدایا تو مرا به آنچه مى‌خوانى، با کمال سرعت اجابت مى‌کنم و همواره آماده به خدمتم، با چه اطمینانى با خداى خود این طور گستاخى کنم و خود را بندۀ آماده به خدمت معرفى کنم؟ اگر جوابم گفته شود: «لا لبیک» آن وقت چه کار کنم؟