لبیک دوست

لبیک دوست

حسن بصرى گفت: شبى وقت سحر به مسجد الحرام رفتم تا طواف کنم، جوانى را دیدم روى بر خاک نهاده مى‌گفت:

یا ذا المعالی علیک معتمدی

ناگهان هاتفى آواز داد که:

لبیک لبیک أنت فی کنفی

از خوشى این کلمات بى‌هوش شدم. چون صبح شد، به هوش آمدم.

نگاه کردم، دیدم آن جوان جگر گوشۀ مصطفى صلى الله علیه و آله نوردیدۀ على مرتضى علیه السلام، حسین علیه السلام بود.

دانستم که این چنین کرامت جز چنین بزرگوارى را نبود، گفتم: یابن رسول اللّٰه! با شفاعت جدت، این خوف و تضرّع چیست؟

فرمود: تا این آیه را خوانده‌ام فإذا نفخ فی الصور فلا أنساب بینهم. . .

که در قیامت از نسب نخواهند پرسید، صبر و قرار از من رفته است.